Angela kreeg borstkanker en had veel steun aan haar omgeving

'Dankzij mijn vangnet kon ik me volledig richten op mijn genezing'

Angela kreeg in oktober 2013 de diagnose borstkanker. Met een gezin met 3 jonge kinderen moest ze een behandeltraject in van chemokuren, bestraling en operatie. Gelukkig kreeg ze hulp van alle kanten. “Zonder de hulp om mij heen, had ik het allemaal niet gered.

Mijn moeder heeft ook borstkanker gehad. Vanwege een verhoogd risico kreeg ik ieder jaar controle. Deze keer was het mis. Op de automatische piloot hoorde ik de diagnose van de arts aan. Pas buiten kwamen alle emoties eruit. Waarom ik? Waarom moet mij dit nu overkomen? Mijn man was vooral uit het veld geslagen en voelde zich machteloos. Hij zei: 'Ik kan er alleen maar voor je zijn.'

Dit kan mij ook overkomen

Vanaf het begin zijn we altijd eerlijk geweest tegen onze kinderen. Je moet altijd open en eerlijk zijn, anders vertrouwen ze je niet meer. Toen ze vroegen: 'Word je beter mama?' zei ik: 'Ik hoop het, maar ik weet het niet.' Vooral onze tweeling was geschokt. Ik ben de derde moeder in hun klas die kanker krijgt, dus ze wisten precies wat de ziekte inhield. Dat maakte het nog heftiger. Ik denk dat mijn diagnose voor veel mensen ook dichtbij kwam. Het besef ‘dit kan mij ook overkomen’ maakt hen kwetsbaar. Je denkt dat het je deur voorbij gaat, maar kanker kan ook bij jou aankloppen.

Moeders op het schoolplein

Moeders van mijn kinderen in de klas liepen op het schoolplein met een grote boog om me heen. Dat was echt een naar gevoel. Het verbaasde me. Als je een week niet op school bent geweest, omdat je een chemokuur had, is het wel prettig als iemand vraagt hoe het met je is. Ik heb ze daar ook mee geconfronteerd. Ze dachten: 'Misschien wil ze het niet iedere dag over kanker hebben, we laten haar maar even met rust.' Ik heb eerlijk gezegd dat ik het prettiger vindt als ze gewoon op me afstappen. Nee, ik heb ook geen behoefte om het de hele tijd over mijn ziekte te hebben. Liever niet! Ik vind het prima om over dagelijkse dingen te hebben. Dat is beter dan dat je me negeert.

Hulp van de omgeving

Gelukkig bood iedereen om me heen heel snel hulp. 'Zal ik je naar het ziekenhuis brengen? Moeten de kinderen bij ons slapen? Kunnen we bij je thuis helpen?' Zelfs van mensen die verder weg staan, kregen we hulp. Ongelooflijk hartverwarmend. Dankzij dit vangnet kon ik me volledig richten op mijn genezing. Het had me zoveel energie gekost als ik me ook nog bezig had moeten houden met praktische dingen. Die energie had ik gewoon niet. Dankzij alle hulp kon ik kanker dragen."

Kanker bij een naaste, hoe ga je daarmee om?

Tips van Angela: 

• stap altijd op de ander af
• je hoeft niet altijd naar de ziekte te vragen. Alleen een praatje is al goed genoeg. Iets is beter dan niets, want negeren is echt vreselijk.
• probeer niet voor de ander te denken: 'Ze zal wel met rust gelaten willen worden'