Een stralende toekomst: verbetering van gerichte radionuclidentherapie via modulatie van DNA-schade in de tumor

Alpe d'HuZes
afgerond

Onderzoekssamenvatting

Radionucliden zijn stoffen die kankercellen van binnenuit bestralen. Ze zijn veelbelovend, maar onderzoekers denken de effectiviteit verder te kunnen verhogen. In dit project wordt dat geprobeerd voor toepassing bij neuro-endocriene tumoren. 

Peptide receptor radionuclidentherapie (PRRT) door inspuiting van radioactieve kleine eiwitten, is een revolutionaire nieuwe behandeling voor patiënten met uitgezaaide neuro-endocriene tumoren (NET). In het afgelopen decennium zijn meer dan 1500 patiënten hiermee behandeld in het Erasmus MC.  
 
De behandeling biedt een betere overleving en relatief weinig bijwerkingen, maar helaas komt genezing maar weinig voor.  
Simpelweg de dosis ophogen is geen optie, want dat kan zorgen voor schade aan gezonde organen. Daarom zijn onderzoekers op zoek naar manieren om de effectiviteit van PRRT te verhogen, zonder extra bijwerkingen. 
  

Doel 

De onderzoekers willen in dit project de werking van PRRT versterken. De werking van de radionucliden is erop gebaseerd dat ze DNA-schade toebrengen aan de kankercellen. De kwaadaardige cellen slagen er geregeld in om de schade zelf alsnog te repareren. Door de radionucliden te combineren met een extra DNA-beschadigend middel (specifiek gericht op de kankercellen), willen de onderzoekers de kankercellen een definitieve nekslag geven. 
 

Relevantie voor de patiënt 

Het gaat om een preklinische studie; dat wil zeggen dat de methode nog niet gereed is om in patiënten te testen. Als het project slaagt dan kan die stap wel gemaakt worden en ligt er een PRRT-behandeling in het verschiet die effectiever is dan de huidige behandeling. 

Nieuws en resultaten

De onderzoekers testten een medicijn dat het eiwit HSP90 remt. Dit eiwit helpt kankercellen om te overleven. Ze zagen dat kankercellen extra gevoelig werden voor straling wanneer radionuclidentherapie (PRRT) werd gecombineerd met de HSP90-remmer. De cellen konden de straling minder goed verdragen en gingen sneller dood. Dat kwam niet doordat ze hun DNA slechter konden herstellen, maar doordat de cellen overbelast raakten door opgestapelde stress.

Deze laboratoriumresultaten laten een veelbelovende manier zien om PRRT in de toekomst mogelijk effectiever te maken.