Priscilla verloor haar moeder aan huidkanker

“Ik kan echt boos worden als ouders hun kind laten verbranden”

Priscilla (35) verloor haar moeder aan huidkanker toen ze nog maar 21 jaar was. Nu smeert ze haar 5-jarige dochter Charlize extra goed in. 

“Mijn moeder en ik stonden samen in de badkamer. Ik riep: ‘Mam, ik zie een rare moedervlek op je rug!’. De plek was donker van kleur met een kleine uitstulping. Ik had er meteen geen goed gevoel over. Omdat mijn vader moest werken, ging ik mee naar de dermatoloog. Die dag vergeet ik nooit. De dermatoloog wist na een korte blik genoeg en wond er geen doekjes om. ‘Ik heb slecht nieuws’, zei hij direct. 'Voor 99% zeker is dit huidkanker;  een melanoom. Dus óf u gaat dood óf u blijft leven.’ Diezelfde dag is de moedervlek verwijderd. De schrik zat er goed in. Huidkanker? Hoe kan dat? In die tijd was er weinig voorlichting over. Mijn ouders hadden zelfs net een zonnebank aangeschaft, omdat mijn zusje en ik dat zo graag wilden. De arts viel van zijn stoel. Mijn ouders wisten niet hoe snel ze dat ding weg moesten doen."

Een zonnebank kopen voor je kind? Dan kun je ze net zo goed een pakje sigaretten cadeau doen!
 

Tikkende tijdbom

“Mijn moeder vond het frustrerend en eng om met huidkanker te leven. De moedervlek was weggesneden, maar je blijft onzeker. Is de kanker nu helemaal weg of niet? Kanker is als een sluipmoordenaar: het zit in je lichaam, maar het is niet tastbaar. Mijn moeder zei altijd: ‘Ik voel me gezond, maar er zit iets in mijn lichaam. Een tikkende tijdbom die mij kan verwoesten.’ 3 jaar lang ging het redelijk. Maar vlak na mijn vaders 50ste verjaardag was het helemaal mis. De kanker zat overal in haar organen en de artsen konden niets meer doen. Ik was zó boos! Ik ben de deur uit gerend en trok alle vlaggen die nog buiten hingen voor mijn vaders verjaardag van de gevel. Er mochten geen vlaggen meer hangen. Er viel niets te vieren.”

Verantwoordelijkheid als moeder

“De artsen legden me uit dat mijn moeder als kind mogelijk verbrand is geweest. Dit kan later tot uiting komen als een melanoom, de meest agressieve vorm van huidkanker. Dat heb ik altijd onthouden. Nu ik zelf moeder ben, ben ik extra alert. Mijn dochter Charlize kan zichzelf nog niet beschermen tegen de zon. Dus is het mijn verantwoordelijkheid om haar goed in te smeren. Je hebt niet overal invloed op in het leven, maar de kans op huidkanker kun je wel verkleinen. Door je gewoon te beschermen tegen de zon. Met zo weinig, kun je al zoveel doen! Als ik ouders zie die hun kinderen laten verbranden, kan ik van binnen boos worden. Dan voel ik de neiging om hen aan te spreken en ze als een zonnebrandgoeroe te vertellen hoeveel schade het kan aanrichten als je op jonge leeftijd verbrandt. Maar ik houd me in. Ik sla niet door.”

Het leven kan korter zijn dan je denkt

“Mijn moeder heeft gelukkig haar 2 dochters nog volwassen zien worden. Mijn zusje en ik waren 18 en 21 jaar toen ze overleed. De dag dat ze stierf had ik een mooi gesprek met haar. Ze verzekerde ons dat alles goed met ons zou komen. Ze zei: ‘Jullie zijn zo positief en laten je niet uit het veld slaan. Ik weet zeker dat jullie het ook zonder mij kunnen.’ We waren een hecht gezin en dat zijn we nog steeds, ook met zijn drietjes. Maar er gaat geen dag voorbij dat ik haar niet mis. Desondanks sta nog ik steeds positief en dankbaar in het leven. Ik ben me er van bewust dat het leven korter kan zijn dan je denkt. Daarom probeer ik vooral nu te leven.”